حمل و انتقال بچه ماهیان به حوضچه هایپرورش

مرحله اول در پرورش ماهی تهیه و انتقال بچه ماهی های خریداری شده با حداقل تلفات به کارگاه پرورشی است. ازآنجا که بچه ماهی ها در این مرحله بسیار حساس و ضربه پذیرند و هر گونه عامل نامساعد می تواند موجبات تلفات و آسیب رسانی به آنها را فراهم آورد. در گام اول باید سعی کرد که بچه ماهیان مورد نیاز از کارگاهی تهیه شدند که گواهی بهداشت داشته باشد و سلامت بچه ماهیان را تضمین کند.

تنظیم دما و پی اچ نیز در موقع حمل و نقل مهم بوده و لازم است بین آب مخزن های حمل ونقل و آب استخر شرایط دما و پی اچ مشابه باشد،بدین منظور آب استخر را به کمک یک شلنگ به قطر5 سانتی متر وارد مخازن فایبرگلاس کرده و به کمک این لوله ماهیان را  به درون مخازن حمل سیفون می کنند. نکته قابل توجه در این مورد این است که حدالمقدور بچه ماهیان را از نزدیک ترین محل تکثیر خریداری شود.

به دو روش می توان بچه ماهیان را از محل فروش تا کارگاه حمل کرد:

1- حمل با کیسه نایلونی: برای این منظور از کیسه های نایلونی چند لایه استفاده می شود،بدین ترتیب که ابتدا یک چهارم کیسه را از آب استخر حاوی بچه ماهی ها پر می کنیم سپس به نسبت 10تا20 کیلو گرم در متر مکعب درون کیسه ها بچه مای پر می کنیم(هر کیسه به ظرفیت 20لیتر در نظر گرفته می شود)بعد از خالی کردن هوای موجود در کیسه نایلونی این فضا را توسط اکسیژن پر می کنیم سپس در آن را می بندیم.کیسه های آماده شده را میتوان درون کارتن قرار داد یا به همین صورت حمل شوند.

پس از حمل کیسه های حاوی بچه ماهیان به محل کارگاه برای هم دما شدن آب کیسه ها با آب حوضچه ها آنها را درون حوضچه ها قرار می دهیم و بعد از گذشت نیم تا یک ساعت کیسه ها را پاره کرده و بچه ماهیان را رها می کنیم.

2- حمل توسط مخزن: برای این منظور به یک مخزن پلاستیکی یا فلزی که برای این منظور ساخته شده است نیاز داریم، قبل از آبگیری مخزن لازم است آن را ضد عفونی کنیم.این روش بیشتر برای حمل بچه ماهیان در مسیرهای طولانی به کار می رود. روش کار بدین صورت است که ابتدا لوله های سوراخ دارکه به کپسول اکسیژن مرتبط اند را درکف مخزن کار می گذاریم، سپس مخزن را با آب موجود در استخر پر می کنیم و شیر کپسول اکسیژن را نیز باز می گذاریم، بعد با توجه به ظرفیت مخزن بچه ماهی ها را درون آن می ریزیم. نکته قابل توجه در روش فوق این است که آب درون مخزن باید دارای چرخش باشد لذا برای این منظور از پمپ کوچکی بالای مخزن استفاده می شود.

نکته: برای حمل بچه ماهی ها به حوضچه 48ساعت قبل و 24ساعت بعد از حمل ونقل از غذادهی خودداری شود.

اثر مواد زاید ناشی از متابولیسم ماهی در حین حمل ونقل:

اثر این مواد بر روی ماهی به صورت خفه نمودن ماهی می باشد، آمونیاک،اوره،اسید اوریک،گازکربونیک و سایر مواد حاصله از متابولیسم می توانند بسیار مضر باشد.وقتی غلظت آمونیاک درآب افزایش یابد ماهی توانایی جذب اکسیژن را از دست می دهد، بدین صورت که وقتی غلظت آمونیاک به یک میلی گرم در لیتر برسد میزان اکسیژن خون به یک هفتم حالت طبیعی خودمی رسد و اگر میزان گازکربنیک به 15درصد افزایش یابد منجر به خفه شدن ماهی می شود. گازکربنیک از جمله عواملی است که در حین حمل و نقل محدودیت زیادی را ایجاد می کند.

عواملی که از افزایش مواد سمی حاصل از متاولیسم جلوگیری می کند:

الف: گرسنه نگهداشتن ماهی قبل از حمل ونقل: در مواقعی که ماهیان با غذای خشک تغذیه می شوندحداقل 36ساعت قبل از بارگیری و در مواردی که ماهی با گوشت و فرآورده های ماهی تغذیه می شود حداقل 48ساعت قبل از بارگیری نباید به آنها غذا داده شود.

ب: حمل و نقل ماهی در درجه حرارت کم: بهترین درجه حرارت برای حمل ونقل ماهی 8تا12 درجه است.

ج: تهویه آب ویا بکار بردن مواد خنثی کننده.