در بررسی بیماری های ماهی اولویت بر رعایت نکات بهداشتی و پیشگیری از بیمار می باشد . زیرادرمان بیماری ماهیان با توجه به ویژگی های خاص محیط زندگی آنان بسیار پر هزینه و درپاره ای موارد غیر ممکن است . یک پرورش دهنده ماهی باید اطلاعات کافی از وضع ماهیان از نظر موقعیت محیط زندگی وشرایط فیزیکی و شیمیایی و بیو لوژیکی آب؛رژیم غذایی و غیره داشته باشد.برای این منظور بایستی روزانه روزانه از استخرها بازدید به عمل آید و به معاینه ماهیان بپردازد و کلیه فاکتورهای قابل اندازه گیری را در دفاتر و فرم های مخصوص ثبت  نماید.ثبت این فاکتورها می تواند کمک زیادی به پیشگشری و تشخیص بیماری های احتمالی نماید.

ابتدا باید رفتار ماهیان را به طور دسته جمعی و با یک نگاه کلی تحت نظر گرفت و سپس چند عدد از آنها را به طور انفرادی با دقت بیشتری بررسی نمود .

ماهیان تلف شده در استخر را باید روزانه جمع آوری و پس از شمارش و وزن کردن در زیر آهک مدفون کرد و بلافاصله به بررسی بیماری های احتمالی اقدام نمود . دفن کردن ماهیان مرده به منظور عدم دسترسی پرندگان و سایر جانوران به آنها و جلوگیری از گسترش بیماری لازم و ضروری می باشد . جابه جا شدن ماهیان در استخر باید مورد بررسی قرار گیرد . در حالت معمولی ماهی ها دسته های متراکمی را تشکیل می دهند که در عرض استخر به کندی شنا می کنند . تجمع ماهیان در مدخل ورودی یا خروجی استخر و آمدن آنها به سطح آب یک حالت غیر طبیعی بوده که ممکن است نشانه کمبود اکسیژن باشد . البته گاهی تجمع ماهیان در بخشهایی از استخر ممکن است ناشی از شیب نامناسب و یا گردش نامناسب آب در استخر باشد و یا برای فرار از شرایط نامناسب مانند تابش نور خورشید انجام گیرد . ماهیان بیمار و ماهیانی که از شرایط مناسبی برخوردار نیستند معمولا از گله ماهیان جداشده و در گوشه های استخر به تنهایی زندگی می کنند ، اینگونه ماهیان باید از سایر ماهیان جدا ودر استخرها قرنطینه گردند .

در حالت طبیعی هنگامی که فردی به استخر یا حوضچه پرورش ماهی نزدیک می شود ، ماهیان موجود در آن به پیشواز می آیند . به امید آنکه به آنها غذا خواهد داد حال اگر ماهیان از نزدیک شدن یک فرد به استخر وحشت زده شده و فرار کنند ، نشانه آن است که ماهی ها در دوره کمون بعضی از بیماری ها می باشند . ولی این حالت ممکن است در مواقعی که ماهیان بیش از حد تغذیه کرده باشند و یا اینکه مقدار اکسیژن محلول در آب خیلی کاهش یافته باشد دیده شود .

گاهی اوقات ماهیان بدن خود را به دیواره های استخر می مالند (در اثر خارش بدن ) یا در تمام سطح استخر به بیرون از آب می پرند ویا در حرکت ناگهانی انعکای نور نقره ای از پهلوهای آنها دیده می شود که این علائم معمولا بر وجود انگل بر سطح پوست آنها دلالت دارد .

در حالت طبیعی رنگ پوست ماهیان تقریبا یکنواخت است . اگر رنگ پوست ماهی تیره شود معمولا نشانه یک بیماری می باشد ، بخصوص اگر با اگزوفتالمی ( بیرون زدگی چشم ) همراه باشد . البته تغییرات رنگ پوست بدن ماهی ممکن است بر اثر علل مختلف فیزیولوژیکی (متابولیکی) فیزیکی - شیمیایی ( کمبود نور و اکسیژن ) و پاتولوژیکی (آلودگی های میکروبی مانند سل و آلودگی های انگلی) بوجود آید . تمایل و رغبت ماهیان به غذا یک نشانه مهم سلامتی بوده که باید به دقت ارزیابی شود                                                         کنترل بیماری : کنترل بیماری تا حد زیاد مسئله­ای است مربوط به بهداشت استخر. استخرها حتی­الامکان باید در طول زمستان ، خشک نگه داشته شوند و با آهک زنده ، فرمالین یا سود سوزآور ضد عفونی گردند. ماهیان تولید مثل کننده همیشه باید از بچه ماهیها و ماهیان در حال رشد بزرگ­تر و جدانگاه داشته شوند. ماهیان باید بخاطر انگل­ها یا سایر علائم بیماری بطور مکرر در فصل رشد و ترجیحاً حداقل ماهی یک بار بطور کامل معاینه شوند و اگر بیماری آنان محرز گردید، سریع و بطور موثر درمان شوند. دقت در انتخاب ماهیان تولید مثل کننده اهمیت فراوانی دارد تا در درجه اول موجب انتقال بیماری به مزرعه نشوند